normaal schrijf ik nooit zoveel en zo vaak achter elkaar, maar na een lange reis en veel zien wil ik sommige dingen gewoon delen/vertellen.
ik ga achterstevoren want de laatste staat nog fris in mijn geheugen....
de laatste vlucht gisteren van A'dam naar Malaga, laat in de middag en na 9 uur wachten op Schiphol, maar daar later over....zaten we, in het vliegtuig, te wachten tot we zouden vertrekken, nog geen centimeter hadden we bewogen, toen mijn achterbuurman, een Amsterdammer zei; "ik heb nou al last van een jetlag, wil je dat geloven?" samen met zijn buurman, ook zo te horen een Amsterdammer, hadden ze er echt zin in, en het zorgde voor een gezellig sfeertje.
een minder gezellig sfeertje kwam later door de kleintjes die op al mijn vluchten deze keer, het nodig vonden om hun stembanden te testen, langdurig te testen!
en de ouders die dit allemaal probeerden te sussen.....en hoe!!!
de kleine ettertjes werden niet een keer goed aangepakt, er werd, herhaaldelijk vriendelijk gevraagd of ze aub stil wilde zijn, vragen denk ik dan!!!! ze horen te luisteren!!!!!! meestal kregen ze een tablet in handen, die, de meeste keren, met kracht werd weggesmeten en geen ene keer is er een ouder boos over geworden, wat voor mij onbegrijpelijk is, ze smijten toch niet met een kleurboekje, want het zijn over het algemeen Ipads die die kleine termieten in handen hebben!
de mensen in de omgeving spoten bijna uit elkaar van ergernis en woede, maar de ouders bleven lacherig hun schoppende en meppende kinders vast houden in wurggrepen, en oh wat kookte mijn handen om niet even zo'n mini draak onderhanden te nemen en op een stoel neer te zetten en te zeggen dat ze hun mond dicht moesten houden....er werd gewoon niet opgetreden, maar het werd ondergaan, alsof ze het gewend waren van hun schatjes!!!
kinderen hoeven niet stil te zitten, dat kan niemand van ze verwachten, en het kan ook anders, er liep dan ook een alleraardigst mannetje vrolijk in het gangpad, kwam gedag zeggen, lachte en liep weer verder, geen kik heeft hij gegeven, zat stil tijdens het stijgen en landen en verder vermaakte hij zich opperbest, maar een ander, en dat kon je al aan dat hoofd zien, die was al bij voorbaat van plan om ff zijn zin door te drijven....door te gillen, zonder correctie van 1 van de ouders.
ook op Schiphol liepen er een aantal van die ongeleide projectielen rond. ouders lekker een eindje verderop aan de koffie en een broodje, rug naar ze toe, want wat je niet ziet bestaat niet, en de kids fijn andere mensen vervelen met hun gegil en ge-ren en stoten tegen stoelen
als klap op de vuurpijl, klommen ze in de hoge bloembakken die daar staan en waar bomen in groeien en begonnen ze elkaar met aarde te bekogelen.....en de ouders? die dronken koffie.
in de vlucht van S'pore naar A'dam zat ook een giller....en ook daar ging het tablet door het gangpad, werden pa en ma in het gezicht gemept en werd er niet tegen opgetreden, het werd gewoon in stilte aanvaard!
en dan wat over de mensen die langs kwamen lopen, ik had uitzicht op een van de toiletten, en hemel dan komt bij mij de vraag boven, wat doen ze allemaal in zo'n hokje???? want laten we wel wezen, zo groot is dat niet!
er ging er een in met weekendtas en kwam in zijn pyama weer buiten, sommige blijven er minstens een kwartier! sommige blijven, als ze er eenmaal in zijn, achter elkaar doortrekken....geen idee wat daar zo leuk aan is, want zulke grote behoeftes kan een mens onmogelijk in 1 minuut neerleggen.
mijn buurman deed na het eten zijn schoenen uit en zijn pantoffels aan, ik dacht, nou die stopt straks ook een pijn en gaat gezellig de krant lezen....maar nee, hij deed een lap voor zijn ogen en heeft de hele reis, tot het ontbijt, aan een stuk door in 1 houding geslapen!
en dan Schiphol, 9 uur wachten is leuk om mensen te kijken en er is veel te zien
het verschijnsel van je eten te fotograferen is ook hier doorgedrongen, zelfs een kop koffie met een slagroomgebakje wordt op de gevoelige plaat gezet....
en dan de echtelijke ruzies die je ziet, nerveus om wat komen gaat of voorbij is, worden zonder enige schroom of terughoudendheid in het openbaar uitgevochten, schelden tegen elkaar terwijl en met koffers gesleept worden
op de heenweg op Malaga airport stonden een paar noordelijke Europeanen voor me, van die Knackebrödtypes, een groep, dat was duidelijk, maar blijkbaar ontbraken er nog een stel, want er werd zenuwachtig naar de ingang gekeken en jawel er werd gezwaaid en er kwamen 4 man, 2 stellen aangewandeld,
ipv dat ze achter aansloten in de rij, gingen ze zonder vragen of verontschuldigen bij de anderen staan, zich niks van aantrekkend dat er een hele rij wachtenden achter ze stond, die ook op hun beurt wachten.
maar dit schijnt ook normaal te zijn, want op Schiphol gebeurde me dat ook met een hele groep opgedofte Surinaamse meiden, er stonden er 2 en er kropen er steeds meer onder de afsluitband door, tot de groep van om en nabij de 14 vrouwen/meisjes compleet was....
ik had de tijd, maar mensen achter me waren, terecht, toch not amused about it....
geen een dorst er iets van te zeggen want naar buiten toe kwamen ze erg agressief over en werden er blikken geworpen waar je niet echt door uitgenodigd werd om er iets van te zeggen.....maar ik had de tijd, ik moest nog 6 uur overbruggen....dus ik heb ze leuk kunnen bekijken
de hoeveelheid plamuur die die dames gebruikt hadden, daar hadden ze alle huizen met scheuren door de aardbevingen in Groningen mee kunnen dichten,
en dan de bling bling die er aan hing....heb ik het niet over de schoenen of schoeisel waarmee ze zich trachten voort te bewegen....in veelal minirokjes die niets te wensen deden overlieten....
het zijn een heleboel indrukken die binnenkomen en er zijn nog meer dingen die me opgevallen zijn, maar het is zoveel....teveel om op te schrijven, ik ben dan ook blij dat ik thuis ben na dik 25 uur reizen, en gewoon ff heel saai mijn eigen spullen zie en geen rumoer aan mijn oren heb
Geen opmerkingen:
Een reactie posten