grote gewoontes

Terug in Maleisie viel het me weer op dat de gewoontes van mensen totaal anders zijn dan in bijvoorbeeld NL of Spanje, het bewegen van het lichaam, handen en gebruiken verschillen enorm, en na verloop van tijd ga je ze herkennen,
Zo zie je de moslimmeisjes aan beide zijde van het gezicht hun wijsvingers stoppen onder hun hoofddoek om te voelen of alles nog goed zit en dan daarna wordt er in het midden een soort van puntje getrokken, ze doen het allemaal op dezelfde manier, steeds opnieuw. Ooit zat er een naast me in de bus en ook al keek ik de andere kant op, ik zag haar in de weerspiegeling van het raam.....ik had veel moeite om haar geen tik op de vingers te geven want om de minuut herhaalde ze deze actie! of ze zitten met hun telefoon naar zichzelf te kijken en selfies te nemen....daar kunnen ze uren mee bezig zijn, in openbare ruimtes, geen gevoel van dat doe je niet tussen vreemde mensen, nee ze zijn in een geheel eigen wereldje
De mannelijke chinezen hijsen vaak wijdbeens hun broek op als ze uit de auto stappen en sloffen ook wat wijdbeens verder, de oudere op afgetrapte slippers, de jongere met schoenen aan die meestal een paar maten te groot zijn, en je een Pipo de clown effect krijgt.
De Maleise mannen sloffen meestal met een halve slipper voor zich uit, kunnen nog net het achterste deel belopen, die krabbelen meer aan het kruis of als ze een lap om hebben op kruishoogte! Die vinden het heerlijk om wijdbeens op de brommer te zitten, voeten buitenwaards gekeerd en een 'laat de wind maar lekker waaien' bekkie er boven
Nederlandse mannen, dat viel me op in NL maar ook in Singapore kan je ook herkennen aan de grote vaak cognac kleurige puntschoenen, met een net te lange wijdvallende broek, grote stappen nemen en haar wat dan zo gekamd is dat het net lijkt of het naar achter is gewaaid door de snelheid, staan ze stil dan worden de lokken met grootse gebaren naar achter gegooid, het blijft daar dan wel ergens plakken want als je goed kijkt zie je de plak in het haar. Dit in tegenstelling van de boys met bijna kale zijkanten en iets kunstigs bovenop, kan een hanekam zijn of een opgeföhnde lok, die laten geen winkelruit aan zich voorbij gaan om even te kijken of het nog wel cool zit, of er hangt een hoedje of pet erg deco te wezen, dat je je afvraagd, hoe blijft dat hangen?
De mannen in Spanje waren volgers, naar mijn idee, moeder de vrouw heeft duidelijk de pantalon aan, pa kreeg direct luid en duidelijk een reprimande bij een burger king, toen ze daar met kleinkinderen gingen eten, waarom en wat ze zei verstond ik niet, maar de lichaamstaal sprak boekdelen, hij kromp bijna voor mijn ogen! De jongere hebben nog wat haantjes gedrag als ze samen zijn, maar met vriendin erbij zijn het volgers in wording. De dames zijn het liefst kwetterend bij elkaar met grote gebaren en harde stemmen er vanuit gaande dat de mannen opletten op hun veiligheid en kinderen.
Als je het zo van afstand gade slaat dan kan niets anders concluderen dat mensen kuddedieren zijn die gewoontes overnemen van elkaar. Zo kwam ik ooit in de zomer, alweer heel wat jaren geleden in Oegstgeest in de Kempenaarstraat en was compleet verbaasd dat alle vrouwen er hetzelfde uitzagen, wijde witte rokken, cowboylaarzen er onder en dan iets van shirt met ceintuur er boven, ik moest direct denken aan Volendammer klederdracht
Of Hindelopen.....allemaal hetzelfde!
Het fijne van dit alles is dat het je ook een gevoel van thuis kan geven, en ik moet zeggen, dat ik heb zitten lachen in mijn eentje toen ik in de auto even moest wachten, ik ben weer thuis, het voelde goed om die hijsende Chinees te zien, de slipperschoppende Maleier en de meneer die wijdbeens op de brommer voorbij reed.......

ieder vogeltje zingt zoals het gebekt is

van de week zat er een duif op het balkon, en klonk continu dat geroep van, roekoe, roekoe..... na een poosje mocht hij wel weg van mij, want het bleef maar bij dat ene roekoe, geen ander deuntje alleen maar roekoe en dat steeds in de herhaling....andere vogels die hier ook voorbij vliegen, maken weer een heel ander, en meer geluid, het zijn iets wat papagaaiachtige, ze verspreiden zich volgens mij door heel Europa, ook in NL zag je ze overal. gezellige beesten die samen het hoogste woord hebben, een fel gekwetter komt je al tegemoed als ze langs komen vliegen, of als ze in een boom zitten, altijd met een heel stel tegelijk....net zoals in sommige bomen in Azië een geluid van honderden vogels te horen is, die zijn bezig een plekje te zoeken voor de nacht, en dat geeft een lawaai! bij mensen zie je en hoor je ook verschil in gekwetter....de Spaanse vrouwen hebben ook het hoogste woord als ze samen zijn, het klinkt als gekwetter met hele luide stemmen, dit in vergelijking met NL zijn het hele andere klanken wat we dan horen. vroeger toen ik klein was, heeft mijn vader me jarenlang tetter genoemd, want ook ik kon, net als die papagaaien, de hele dag door tetteren en vaak vroeg hij me of ik voor een tel mijn mond dicht kon houden! zo anders dan nu, ik praat soms dagen niet en ben ik schor als ik mijn stem weer ga gebruik voor meer zinnen dan de 1 of 2 die ik er nu dagelijk uitbreng.... taal klinkt lekker of is storend in je oren, dat is voor iedereen een persoonlijke ervaring. Frans vind ik bijvoorbeeld wel lekker klinken, Spaans en Italiaans niet, Engels is ook wel te doen, mits het geen plat Engels is, want plat Engels zijn het ook meer felle oerklanken die je hoort en het is net of degene die die klanken uitbrengt een spraakgebrek heeft, Russisch is ook geen favoriet bij me, en Arabisch al helemaal niet, net of die woorden achterin hun strot blijven hangen en ze die niet naar voren kunnen krijgen. omdat mijn gehoor niet optimaal is, zijn geluiden en stemmen dus heel belangrijk, sommige mensen hebben een heldere stem, articuleren perfect, zijn dus goed te verstaan en andere hebben een nasale stem, die zijn vaak niet te verstaan en moet ik vaak om een herhaling vragen wat erg vervelend is, maar ja.....wil je communiceren dan is het wel belangrijk dat je de dingen verstaat die gezegd worden, en dat kan door die stemmen heel anders binnenkomen alswat er gezegd is. maar belangrijk is ook WAT er gezegd wordt, je hebt mensen waar je zonder enig probleem naar kunt luisteren, vertellen boeiend en hebben ook wat te vertellen en dan met een heldere stem.... ook heb je er bij die een uur in een kwartier kletsen zonder iets te zeggen, en dat is hard werken om je aandacht erbij te houden en helemaal als de stem niet helder is. of mannen met grote snorren, ook niet te volgen, want dan zie ik hun lippen niet en kan ik niet meelezen. het bijna ergste vind ik de mensen die van alles vertellen en niet weten waar ze het over hebben, de klepel en de klok..... ook kan er wat mis zijn met de uitspraak van mensen, van de week was er bij een TV programma van Umberto Tan een hele mooie dame, mooi om te zien, tot ze ging praten, ze stotterde, maar het feit dat ze zonder enige genne op de TV ging en gewoon, met gestotter haar verhaal deed, vond ik dat ze een nog mooier mens werd, wie doet het er na? wie heeft het lef om dat te ook te doen? achter iemands rug om dingen zeggen die niet waar zijn is totaal fout! het ergste getetter wat ik echt vreselijk vind... het zegt meer iets over de mens die het zegt, het is oneerlijk en vals getetter om het zomaar te noemen. in het dierenrijk heb je ook verschil in klanken, neem een krolse kat maar eens als voorbeeld, na een aantal minuten ben je al op zoek naar die kat met minstens een pantoffel of een ander stevig voorwerp in je hand, om te gooien! zo ook kan hondengeblaf ook voor een grote irritatie zorgen, helemaal midden in de nacht! terwijl een aandoenlijk miauw of een pur/spinnen soms heel lekker kan klinken van je kat of een klein tevreden blafje van je hond is ook niet verkeerd.... gebrul van een leeuw kan weer een geluid zijn waarvan je onder de indruk raakt, maar getetter van een olifant kan dan weer vreselijk schel binnenkomen, het mooiste vond ik de roep in het oerwoud van de apen. Tof mijn teckel vond het blijkbaar ook want als ik riep; kom gaan we naar de apen luisteren, stond ze al klaar, en voor het stuk oerwoud waar ze dan tevoorschijn kwamen bleef ze gefassineerd staan wachten tot ze begonnen te roepen.....we hadden het opgenomen op video en als we het in NL afspeelde werd ze triest, was ze heel verdrietig, waarschijnlijk omdat ze het miste. kinderen kunnen hetzelfde gevoel boven halen als krolse katten, babies die huilen, wil je ook zo snel mogelijk sussen of kinders die met hele hoge stemmen krijsen, ook zo'n gevoel van, hoe krijg ik dat zo snel mogelijk stil....maar ook dat mensen zulke geluiden kunnen negeren vind ik knap, die zijn gewend aan hondengeblaf, hanengekraai en kinders die krijsen, ooit in een ver verleden heb ik een nacht bij Danny geslapen, die toen nog op kamers woonde, hij had 2 wekkers naast zijn bed staan, ik hoorde die wekkers de hele nacht tikken en kon er niet van slapen, dat vertelde ik hem de volgende ochtend, nooit had hij er last van gehad, tot hij die avond z'n bed instapte en de wekkers hoorde tikken en ze daarna heel ver weg in de kast heeft moeten zetten.....een mens went aan klanken, net zoals mijn doof worden, het is geleidelijk gegaan, niet van een dag op de andere, maar met iedere oorontstekingen een beetje meer, omdat het dan toch gestoord binnen komt. nu heb ik gehoorapparaten, die zijn met 17 verschillende geluidzones, alleen ik hoor er niet goed mee, ze kunnen niet het geluid wat ik kwijt ben terug geven, onmogelijk! van de week was het zelfs zo dat ik niet kon verstaan wat er op de TV gezegd werd, het vervormde zo erg dat het onmogelijk was om te verstaan en dan nog keihard ook.... maar hoe moet je uitleggen aan iemand, die die dingen voor je af moet stellen, wat je wel of wat je niet hoort, klanken uitleggen is even moeilijk als een blinde vertellen hoe de kleur blauw eruit ziet of iemand uitleggen wat een bepaald gevoel is, is ook niet te doen. ook muziek is afhankelijk wat iemand mooi vindt maar dat is meer smaakverschil, klassieke muziek kan bij de een kippenvel veroorzaken terwijl een ander er agresief van kan worden, ook jazz heeft die uitwerking, of hardrock.... vrouwenstemmen of mannenstemmen die zingen zijn ook een gigantisch verschil als ze als geluid binnenkomen, vrouwenstemmen die soms hoog en langgerekt zijn, bijv. een Celine Dion, daar kan ik kriebels van krijgen, uithalen die maar blijven duren, hou je mond een keer, doe het maar het korter, zou beter klinken denk ik....maar ook van die bromstemmen van mannen is ook vervelend om aan te horen, gelukkig is niet iedereen hetzelfde en kunnen mensen van andere dingen genieten dan ik.....vandaar ieder vogeltje zingt zoals het gebekt is en ieder mens kan op zijn eigen manier ervan genieten of zich er aan irriteren...

mijmeren boven spercibonen

gisteren maakte ik spercibonen klaar, of prinsessenbonen worden ze ook wel genoemd en mijn gedachte gingen terug naar vroeger, bij mijn moeder in de keuken, als je mocht meehelpen, want ze vond het vaak hinderlijk om ons er in de keuken bij te hebben, ze schoot dan niet op! maar soms mocht je meehelpen de boontjes breken, zij haalde de eindjes er af en ik mocht ze dan in stukjes breken....1 voor 1 maakte ze ze schoon, en 1 voor 1 mocht ik ze dan breken
tegenwoordig pak ik een stuk of wat bonen en snijdt ze tegelijkertijd de kop en konten af en dan hops zo door het midden, sneller dan wat ik van haar geleerd heb.....toen ze aan het dementeren was maakte ze iedere dag spercibonen klaar met een karbonaatje erbij....toen ik vlakbij ze ging wonen was dat een van de reden om voor ze te gaan koken. de andere laat ik maar onbeschreven.....
maar die spercibonen waren toch favoriet bij haar om die klaar te maken, en ik moet zeggen het is een rustgevende gebeurtenis om ze te ontdoen van boven en onderkant en ze dan doormidden te snijden....en het is helemaal leuk als ze dan ook smaken en dat deden ze niet gisteren, hier in Spanje hebben we nog geen lekkere spercibonen geproefd....maar na 3 dagen spercibonen eten smaakte de NLse bonen  mijn vader ook niet meer zo lekker.
maar goed, tijdens het afhalen van de bonen dacht ik dus terug aan het huis waar ik vroeger gewoond heb, in hartje Leiden, het Noordeinde, een groot huis, veel kamers en de grote keuken, tegenwoordig zou je een moord doen voor al de details die er in zaten, hoge deuren met kleine raampjes, een granieten aanrecht met de gootsteen bekleed met kleine zwart witte tegeltjes met een koperen afvoer, en de geiser erboven....uitzicht was minder vanuit het keukenraam, maar het was wel rustig, we keken uit over de schuine glazen daken van de winkel beneden....de schouw in de keuken was ook erg aanwezig met het fornuis eronder, met aan de schouw een roesje als decoratie, rood/wit blokesmotief met een klein gehaakt kantje er aan
in de hoek op het aanrecht stonden een 3 pits oliestel voor het suddervlees en het dienblad wat nooit gebruikt werd
het huis was groot, te groot voor ons gezin met 3 kinders, dus werden er ook kamers verhuurd aan studenten, extra gezelligheid kwam zo ook in huis, maar allemaal kregen ze de huisregels in de handen gedrukt als ze voor het eerst bij ons "op kamers" kwamen wonen, en om het er goed in te prenten, hingen die ook, ingelijst, op het toilet, ik kon ze jaren later nog steeds opdreunen....
omdat het huis groot was, was het toilet ook groot, 2 vierkante meter, met raam en een fonteintje, en de deur met een haakje en oogje waar het haakje in gedaan werd
naast het toilet de eetkamer/speelkamer, omdat er niet buiten gespeeld kon worden hadden we een speelkamer waar niet al teveel troep gemaakt mocht worden, anders konden we niet fatsoenlijk zitten tijdens het eten, dus veel spul uit de kasten trekken kon niet....
de eethoek was ook van het soort wat tegenwoordig veel geld op zou leveren, dikke bewerkte bolpoten en een uitschuifbaar blad, als die helemaal uitgeschoven was, kon je bijna de kamer niet meer in, het was voldoende om het zonder vergroten te laten staan, stoelen waar je onmogelijk mee kon wiebelen en ook stoelen met armleuningen voor aan het hoofd van de tafel, ook stond daar een radio/pickup en dressoir in de kamer, samen met de gaskachel, en ook weer hier het uitzicht op de glazen daken van de winkel beneden, dit alles was aan de achterkant van het huis.
ik kan in mijn gedachte nog de inhoud van kasten herinneren en weet nog welke kleuren er waren, en de geur kan ik me nog goed voor de geest halen en dat kwam allemaal boven het afhalen van de spercibonen....
je hersens doen zo wie zo vreemde dingen als ze bijv een kleur zien of iets in het algemeen, of een geur, dan kan je ineens zomaar met je gedachte ergens belanden en zie je de beelden van vroeger weer voor je, kan je ineens in de tuin van je oma zijn, of op school....ik vond het in iedere geval leuk om weer terug te zijn in de keuken naast mijn moeder, met haar spercibonen

rond en in een vliegtuig

normaal schrijf ik nooit zoveel en zo vaak achter elkaar, maar na een lange reis en veel zien wil ik sommige dingen gewoon delen/vertellen.
ik ga achterstevoren want de laatste staat nog fris in mijn geheugen....
de laatste vlucht gisteren van A'dam naar Malaga, laat in de middag en na 9 uur wachten op Schiphol, maar daar later over....zaten we, in het vliegtuig, te wachten tot we zouden vertrekken, nog geen centimeter hadden we bewogen, toen mijn achterbuurman, een Amsterdammer zei; "ik heb nou al last van een jetlag, wil je dat geloven?" samen met zijn buurman, ook zo te horen een Amsterdammer, hadden ze er echt zin in, en het zorgde voor een gezellig sfeertje.

een minder gezellig sfeertje kwam later door de kleintjes die op al mijn vluchten deze keer, het nodig vonden om hun stembanden te testen, langdurig te testen!
en de ouders die dit allemaal probeerden te sussen.....en hoe!!!
de kleine ettertjes werden niet een keer goed aangepakt, er werd, herhaaldelijk vriendelijk gevraagd of ze aub stil wilde zijn, vragen denk ik dan!!!! ze horen te luisteren!!!!!! meestal kregen ze een tablet in handen, die, de meeste keren, met kracht werd weggesmeten en geen ene keer is er een ouder boos over geworden, wat voor mij onbegrijpelijk is, ze smijten toch niet met een kleurboekje, want het zijn over het algemeen Ipads die die kleine termieten in handen hebben!
de mensen in de omgeving spoten bijna uit elkaar van ergernis en woede, maar de ouders bleven lacherig hun schoppende en meppende kinders vast houden in wurggrepen, en oh wat kookte mijn handen om niet even zo'n mini draak onderhanden te nemen en op een stoel neer te zetten en te zeggen dat ze hun mond dicht moesten houden....er werd gewoon niet opgetreden, maar het werd ondergaan, alsof ze het gewend waren van hun schatjes!!!
kinderen hoeven niet stil te zitten, dat kan niemand van ze verwachten, en het kan ook anders, er liep dan ook een alleraardigst mannetje vrolijk in het gangpad, kwam gedag zeggen, lachte en liep weer verder, geen kik heeft hij gegeven, zat stil tijdens het stijgen en landen en verder vermaakte hij zich opperbest, maar een ander, en dat kon je al aan dat hoofd zien, die was al bij voorbaat van plan om ff zijn zin door te drijven....door te gillen, zonder correctie van 1 van de ouders.
ook op Schiphol liepen er een aantal van die ongeleide projectielen rond. ouders lekker een eindje verderop aan de koffie en een broodje, rug naar ze toe, want wat je niet ziet bestaat niet, en de kids fijn andere mensen vervelen met hun gegil en ge-ren en stoten tegen stoelen
als klap op de vuurpijl, klommen ze in de hoge bloembakken die daar staan en waar bomen in groeien en begonnen ze elkaar met aarde te bekogelen.....en de ouders? die dronken koffie.
in de vlucht van S'pore naar A'dam zat ook een giller....en ook daar ging het tablet door het gangpad, werden pa en ma in het gezicht gemept en werd er niet tegen opgetreden, het werd gewoon in stilte aanvaard!
en dan wat over de mensen die langs kwamen lopen, ik had uitzicht op een van de toiletten, en hemel dan komt bij mij de vraag boven, wat doen ze allemaal in zo'n hokje???? want laten we wel wezen, zo groot is dat niet!
er ging er een in met weekendtas en kwam in zijn pyama weer buiten, sommige blijven er minstens een kwartier! sommige blijven, als ze er eenmaal in zijn, achter elkaar doortrekken....geen idee wat daar zo leuk aan is, want zulke grote behoeftes kan een mens onmogelijk in 1 minuut neerleggen.
mijn buurman deed na het eten zijn schoenen uit en zijn pantoffels aan, ik dacht, nou die stopt straks ook een pijn en gaat gezellig de krant lezen....maar nee, hij deed een lap voor zijn ogen en heeft de hele reis, tot het ontbijt, aan een stuk door in 1 houding geslapen!
en dan Schiphol, 9 uur wachten is leuk om mensen te kijken en er is veel te zien
het verschijnsel van je eten te fotograferen is ook hier doorgedrongen, zelfs een kop koffie met een slagroomgebakje wordt op de gevoelige plaat gezet....
en dan de echtelijke ruzies die je ziet, nerveus om wat komen gaat of voorbij is, worden zonder enige schroom of terughoudendheid in het openbaar uitgevochten, schelden tegen elkaar terwijl en met koffers gesleept worden
op de heenweg op Malaga airport stonden een paar noordelijke Europeanen voor me, van die Knackebrödtypes, een groep, dat was duidelijk, maar blijkbaar ontbraken er nog een stel, want er werd zenuwachtig naar de ingang gekeken en jawel er werd gezwaaid en er kwamen 4 man, 2 stellen aangewandeld,
ipv dat ze achter aansloten in de rij, gingen ze zonder vragen of verontschuldigen bij de anderen staan, zich niks van aantrekkend dat er een hele rij wachtenden achter ze stond, die ook op hun beurt wachten.
maar dit schijnt ook normaal te zijn, want op Schiphol gebeurde me dat ook met een hele groep opgedofte Surinaamse meiden, er stonden er 2 en er kropen er steeds meer onder de afsluitband door, tot de groep van om en nabij de 14 vrouwen/meisjes compleet was....
ik had de tijd, maar mensen achter me waren, terecht, toch not amused about it....
geen een dorst er iets van te zeggen want naar buiten toe kwamen ze erg agressief over en werden er blikken geworpen waar je niet echt door uitgenodigd werd om er iets van te zeggen.....maar ik had de tijd, ik moest nog 6 uur overbruggen....dus ik heb ze leuk kunnen bekijken
de hoeveelheid plamuur die die dames gebruikt hadden, daar hadden ze alle huizen met scheuren door de aardbevingen in Groningen mee kunnen dichten,
en dan de bling bling die er aan hing....heb ik het niet over de schoenen of schoeisel waarmee ze zich trachten voort te bewegen....in veelal minirokjes die niets te wensen deden overlieten....
het zijn een heleboel indrukken die binnenkomen en er zijn nog meer dingen die me opgevallen zijn, maar het is zoveel....teveel om op te schrijven, ik ben dan ook blij dat ik thuis ben na dik 25 uur reizen, en gewoon ff heel saai mijn eigen spullen zie en geen rumoer aan mijn oren heb

licht van lampen

vroeger was het heerlijk om in NL 's avonds de hond uit te laten, iedereen had de gordijnen open en kon er vrij naar binnen gekeken worden, niks geen gedoe over privacy, gewoon lekker "binnen loeren" bij iedereen
soms was wat je zag zo lelijk dat je vanzelf je hoofd de andere kant op draaide, maar er waren ook huizen bij waar je zo ff binnen wilde komen.
het zag er zo gezellig en knus uit, zo gezellig dat je het liefst ook op de bank wilde gaan zitten om het allemaal op je in te laten werken.
de afgelopen weken in Azië is dat gevoel een beetje ontleed voor mij, een bewustwording van het waarom het soms er zo uit kan zien voor een zit op de bank.
het is denk ik een gevolg van licht, welke lampen worden er in het donker gebruikt door de mensen,
je hebt hier van die joekels van flats staan, en in sommige kan je ook binnenkijken en daar kan je dan perfect zien hoe licht de boel kan opfleuren of killen....het vaakst het laatste
er zijn huizen/flats met van die bijna blauwe TL lampen aan het plafond, al dan niet rond, en dat is dan ook het enige wulpse er aan, maar ook kroonluchters die zelfs voor in het paleis Soestdijk nog te groot zouden zijn.
NL is eigenlijk een land van de schemerlampen en indirecte verlichting, je zult zelden bij mensen iedere avond het grote licht aanzien.
en dan is het de opstelling van waar ze staan, hoe het ervaren wordt of kan worden, gezellig of strak en cool.
dat is hier, in Azië, totaal anders, je koopt een lamp en zet het op meest gekke plaatsen neer, niet ff kijken van welke zou daar leuk/mooi staan, althans zo'n indruk krijg ik als ik hier in het rond kijk, of bij mensen binnen ben....het "gezellige" van wat we in NL hebben, wordt hier bij de lokale bevolking niet gehaald,
tegenwoordig zie je in veel nieuwe huizen ingebouwde spots in het plafond, en wel zulke grote dat je ze niet naar buiten moet laten schijnen, want dan heb je de kans dat de vliegtuigen die op licht vliegen een totaal verkeerde route zouden nemen of zelfs de landing inzetten, en dan zijn het er ook nog heel veel in zo'n plafond
in het laatste huis waar we woonden hadden we ook die knoeperts van lampen en die hadden onderling ook verschillende kleuren, van dat foute blauwe "daglicht" tot gelig licht, wat aangenamer voor je ogen was.
ik heb die lampen allemaal op kleur in het plafond verdeeld zodat ik niet als ik de verlichting aandeed, in een spotlight stond,
bij een vriendin is de lampenkap omwikkeld met doorzichtig plastic, al jaren!!! zo gekocht en er niet afgehaald, houdt de kap mooi! alleen is door de jaren heen het plastic groezelig geworden en bijna ondoorzichtig, maar blijkbaar storen ze zich er niet aan.
zo kwam ik ooit bij iemand thuis waar de TL balk fel aan het branden was, natuurlijk in het midden van het plafond! en het bankstel tegen de muur aangeschoven stond, er lag ook een matras in de kamer, de koffietafel stond ook naast de bank tegen de muur, en in het midden een groot niks met een granieten vloer, ik dacht dat ze voor een verhuizing zaten of dat ze bezig waren met het opknappen van het huis.
tot mijn stomme verbazing stond alles 6 maanden later, toen ik er weer kwam, nog zo, dat was hoe het interieur normaal was, het matras sleepte ze overal heen en het liefst voor de TV....hoe anders was dat dan in NL
je kunt ook duidelijk zien of er een ex-pat woont in zo'n flat of een Aziaat, aan de kleur van het licht
er zijn programma's zoals eigen huis en tuin op de TV, maar veel verandering geeft het niet, ook is er duidelijk verschil bij de mensen onderling, bij de Chinezen zijn het de muuropstelling, de Maleise mensen hebben banken met veel houtsnijwerk, wat je in NL op het kamp veel ziet, tierelantijnen en veel opsmuk, zoveel dat je soms duizelig wordt van de hoeveelheid, en echt van WC rolhouder tot gordijnen met ophouders en roesjes
de Indiase hebben een meer sober interieur, wel hier en daar wat opsmuk maar huiselijker, althans wat ik bij verschillende huizen heb gezien, en ook daar is de sleutel het licht, als er bij sommige huizen een goeie verlichting zou zijn, dan zou het zelfs in de verhuiswoning van de Chinese kennis nog iets wat knussigs kunnen worden....
ook leuk is als je soms bij de IKEA mensen ziet lopen met een camera en die een opstelling van een showkamer fotograferen, om dan met die foto alles te kopen en zo hun kamer in te richten, want zelf zien ze het niet
in de Europese noordelijke landen is het koud in de wintermaanden en dan moet je binnen blijven, dus kleedt je je huiskamer ook zo aan dat het ook prettig is om te verblijven, ook is het vroeg donker en dus moet er ook licht komen, en jaren van "ervaring" zorgt ervoor dat het aankleden met de paplepel ingegoten wordt en het bij de meeste als vanzelf gaat.
in Azië leeft men, net als de zuidelijke Europese landen meer buiten en ook daar zie je de inrichting niet zoals in het noorden.
maar door de airco leven meer mensen steeds meer binnen en is ook de vraag naar inrichting groter aan het worden,
maar als je een mooie inrichting hebt en een ronde TL balk in het midden van het plafond, dan zal het nooit zo worden dat je daar een keer gezellig op de bank wil gaan zitten....

toen ik van de week met de trein naar Malaga reed, viel me weer op hoeveel Graffiti er hier in Spanje op de muren gekalkt is.
stelde het nou nog wat voor, dan is het ok, maar het waren hoofdzakelijk namen, in een dik patroon, dikke letters achter elkaar vastgeplakt en soms niet te lezen omdat ze, naar waarschijnlijk hun idee, schaduwen er in "verwerkt" hebben.
ook van die snelle opgesprayde namen of se vende met telefoonnummer er achter, snel gedaan want het staat vaak schots en scheef.....
ik vraag me dan ook af wat die mensen bezielt om zoiets te doen, is het dat ze aandacht willen, kijk, van dat se vende is dat zo, die willen iets verkopen, maar van de rest weet ik het zo net nog niet.....het kan moeilijk een uiting van creatieve expressie  zijn, want steeds opnieuw dezelfde bolle letters achter elkaar die 1 naam of ding "roepen" is  en naar mijn idee niet iets creatiefs.
een oud NL's spreekwoord zegt dan ook, gekken en dwazen kalken hun namen op muren en glazen....en naar mijn idee zijn er flink wat dwazen aan de gang geweest p dat traject
maar overal zie je hier in Spanje veel muren beklad met verf, al dan niet met boodschap, mooi is anders en vaak verpest het, het totaalbeeld.
ook zie je hier heel veel mensen met hun lijf beklad met inkt, de tattoo.....
en dan niet 1, maar soms complete T-shirt modellen die getatoeëerd zijn....ipv een vel zie je dan duizeligmakende inktpatronen geëtst in/op dat vel.... en of het mooi is.....
jonge meiden die zomerkleding dragen waar zo'n inktvlek onder een mouwtje uitkomt, of een rug die helemaal onder vage patronen zit, enkels met prikkeldraad, of armen met prikkeldraad zijn ook favoriet.
ook favo is boven de bilnaad in elkaar lopende figuren, of in de nekpartij onder de haargrens "kunstige" patronen, dat zijn de plekken waar ze tegenwoordig mee lopen.
ooit zag je alleen een hart of een anker met een kabel er doorheen met moeder er onder op een arm of boezem, of de naam van de geliefde, of geloof hoop en liefde, dat waren naar mijn idee stoere zeebonken
maar heel af en toe zie je een kunstwerk, in kleuren, niet te groot of te opzichtig, maar netjes beschaaft op een lichaamsdeel wat je kunt bedekken
ook hier vraag ik me af waarom mensen zoiets doen, is het omdat de naaste "vrienden" zoiets doen en ze er zo bij te horen, of is het omdat ze het op dat moment willen maar niet nagedacht hebben over hoe het er na een flink aantal jaren eruit zal zien....naar mijn idee is het een modeverschijnsel. want een roosje op een bil gaat ook na jaren er fris uitgezien te hebben, eens hangen als het vel gaat hangen en dan zit je met zo'n hangroos op je kont
of een hart wat dan uitzakt als een gesmolten chocolaatje.
nou weet ik wel dat je dan niet meer in een sexy bikini rondloopt, maar ik zie ook genoeg oudere vrouwen die in badpak rondlopen met ergens een inktvlek van wat ooit een tattoo was....onduidelijk vanwege de ouderdom en het flets worden van de inkt, welleswaar gewassen met Dove omdat de reclame zegt dat je huid daar eeuwig jong van blijft....wat dus niet zo is!!!
bij graffiti kan je er een kwast overheen halen en dan is het weg, mits goeie verf gebruikt, maar zo'n hangroos of hanghart is toch andere koek......want ook als je het laat weg laseren zal je altijd een nare plek overhouden.
anders is het bij oude volksstammen, daar kon het soms een functie hebben. in de oerwouden van Borneo hadden ze een hele pijnlijke manier van tattoo's zetten, werd er echt ingehamerd, ze vertelde ons toen we er waren dat het hielp tegen zonnebrand en dan is het functioneel, maar als die woeste inktvlekken die hier voorbij trekken, is naar mijn idee weinig functioneel.....
dan maar liever niks of hier en daar make up, dat kan je weghalen, maar zo'n eeuwige inktvlek daar pas ik voor, maar schijnbaar zijn er genoeg mensen die zoiets wel willen, ik zou aanraden als je echt wil weten of je zoiets zou willen of overwegen om zoiets te laten doen.....eens een poosje met een plakplaatje het uit te proberen, vroeger kreeg je die gratis bij de kauwgom.....na dagen brokkelt dat af en kan je in de tussentijd nadenken of je wel je ouwe hondenkop of een naam van geliefde of iets anders op je lijf wil

benen en wat er omheen te zien is....

als je op een terras zit, zie je vaak, omdat dat op ooghoogte is, de benen van mensen voorbij komen van allerlei soort mensen...en wat zijn daar ook verschillen in, in die benen, lange, dikke, dunne, lelijke en mooie
je kunt vaak merken dat benen een eind van de ogen af zitten als je de aankleding ziet.
het maakt niet uit of het mannenbenen zijn of vrouwenbenen, ze zijn het ondergeschoven deel van het lijf.
en dan het textiel wat er omheen gedaan wordt.....ooit had wijlen Martin Bril het al over Rokjesdag....
de eerste zomerse dag in Nederland, dan lopen de vrouwen weer met een rokje aan over straat....
vaak witte blote benen, van de hele winter in een broek gezeten te hebben, worden ze uitgelaten en mogen het zonlicht weer zien, al dan niet geschoren
ook dat is iets waar ik me ook over verbaas, het scheren van de benen, zowel door mannen als vrouwen
als mannen de benen scheren dan doen ze het met een rede lijkt mij, fietsers in de tour hebben geschoren benen, dan schijnen ze harder te kunnen fietsen, ik zie het niet als iets wat snelheid tegen houdt, maar ja, ik heb het nooit onderzocht of ik harder fietste met of zonder haar op mijn benen, ik hou zo wie zo niet van fietsen in het algemeen en ik scheer met regelmaat mijn benen.
maar goed de benen....ik zag in Azië en dan vooral bij sommige Indiase vrouwen dat het scheren van de benen niet echt noodzakelijk is, ik heb hele mooie meisjes met wolken haar op de benen rond zien stappen, net geen model koningspoedel, maar het scheelde niet veel, en dan ook nog zwart haar wat echt ongelooflijk opviel, deze dames hadden ook vaak flink wat haar onder de oksels, alsof ze een pakje shag daar kweekte, ook daar werd nooit een scheermesje langs gehaald, en met die vochtige warmte in Azië leek het me ook erg.....heet, onfris, geurend, geen idee want ik heb niet gevraagd hoe het voelde en ik ben ook niet gaan ruiken.....maar goed die benen van die Indiase vrouwen daar, zwart en woest behaard.
terwijl veel Indonesische vrouwen daar hele stevige kuiten hebben, net opgeblazen ballonnen, met voeten die naar buiten staan, en zo lopen ze ook, in sloffende pas in flipflops of sandalen. dit is dan weer totaal anders dan de Chinese vrouwen die je daar ziet lopen met magere O benen, in een soort van slofjes, maar allemaal bijna zonder haar, van nature, komt geen scheermes in de buurt
van de week zaten we op stoelen te wachten bij een gemeenschapsinstantie en daar was het nummertjes apparaat zo opgehangen, dat iedereen ook op ooghoogte de benen kon zien van de mensen die een nummertje moesten pakken, het hing bijna boven mijn stoel, dus goed zicht op de benen....
een meneer kwam daar ook zijn nummertje pakken en dus was het kruis ook dichtbij....hij had een luier om, het kruis stond strak en de rest van de broek was ruim....dunne benen in een wijde broek wat strak en opvullend om het kruis zat, als een soort van veiligheid schild, of......luier...ik hou het maar op het laatste, hij zag er niet uit als James Bond
ook zie je vaak welke onderbroeken er onder de lange broeken van de dames gedragen wordt, de boven broek strak, maar de onderbroek ruim bemeten, met het halve cirkeltje van het ingenaaide kruis aan de achterkant duidelijk zichtbaar
vaak om grote billen en daar kan je dan geen string bij bedenken, maar toch, het zou beter staan want zo lijkt het vaak een ingebouwd kussen....en dat is helemaal als er zichtbaar ook nog een inlegkruis in gedragen wordt, dan krijg je hetzelfde effect als die meneer met luier....
en dan de legging.....witte zijn uit den boze als je maar enige vorm van een sinaasappelhuid hebt, want duidelijk vergroot zie je het dan zichtbaar door de stof heen, het is anders met zwart of andere donkere kleur, mits je niet al te stevig bent, maar ook hier zie je echt van die witte winterlandschappen voorbij trekken...3/4 want het is zomer
het draagcomfort van de legging is super en de bewegingsvrijheid die je ermee hebt is heerlijk, het voelt ook zacht aan je huid. niks trekt, zelfs niet in het kruis, zou je denken.
maar....er zijn sommige in legging gestoken benen die voorbij kwamen daarvan hadden de draagsters dat niet echt begrepen, een hoog opgetrokken legging waarmee ze in het kruis een kamelenteen creëerde, het is uit den boze, maar ze worden ook nog gedragen met korte een niets verhullende Tshirts erboven, niks geen lang shirt om dat een beetje te verbloemen, nee, lekker zichtbaar voor iedereen, want een afgezakte legging zit niet lekker, dus optrekken maar, niet wetende, denk en hoop ik maar, hoe fout het er dan uitziet
en dan de korte broeken, die om dijbenen heen hangen, soms zelfs met vouw er ingestreken, je blijft een heer, ook al is het in korte broek. de sokken die er dan bij gedragen worden zijn ook van verschillende hoogtes, de hele korte, die blijft net in de schoen, niet zichtbaar, maar wel lekker wat aan, de korte die is net iets langer, die dingen zakken altijd af onder je voet, tenzij je hele dure hebt die blijven wel zitten en dan de normale sok....vrouwen hebben vaak wit aan en de man soms ook, maar er zijn er ook met sokken die ze vast ook op zondag dragen of onder een lange broek, en dat sokkengedoe wordt dan in schoeisel gehuld, in die van de EO komt naar je toe deze zomer sandalen, tot stevige stappers, maar wat is daar ook een veelheid aan stijlen in te zien
de dames hebben vaak ook een voorkeur voor platte stappers, open en vaak in vreemde vormen al vervormd, want die hebben vaak last van uitstulpend bot en of duidelijk eigenzinnige tenen, die elkaar overlappen of in de weg zitten, en die sandalen draag je maar een hele korte periode van het jaar en dus lopen ze er al jaren mee rond, dat is te zien omdat het leer of plastic al gekraakt is en de kleur al vervaagd is. maar meestal met gesp of klittenband met een omkrullend uiteinde
en wat valt het dan op als er een mooi paar schoenen met verzorgde nagels voorbij komen,, netjes gelakt en in mooie schoenen, en wat is het dan een afknapper als er dan een foute te korte rok boven zit, met een paar benen die hun beste tijd gehad hebben en waarvan de knieën er uit zien als een stel net afgezakt paar sokken.
ook heb je benen die aan de achterkant kussens hebben als opslagplaatsen van vet, en vaak worden ook die in een zwarte legging verpakt en dan heb je een omgedraaid skilandschap, ipv wit is het zwart, en met inhammen van waar het onderbroekelastiek laat zien waar de onderbroek ophoud, ze lopen als rondwegen om het been en lijf.
maar ook benen die zo magertjes zijn dat het net lijkt of ze ieder moment kunnen breken, de knietjes naar elkaar toe en open gaten waar dijen en kuiten zouden moeten zitten
er zijn zoveel verschillende soorten benen....en dan heb ik het nog niet eens over kleur en staat van de benen
want je hebt ze mooi strak en je hebt ze met versierselen, al dan niet in kleur, het tattoo been, en daar ga ik het nu niet over hebben.....
maar als ik het zo in het algemeen zie, dan denk ik toch dat de benen het onder geschoven deel van het lijf is, en dat is zonde, ze brengen ons overal heen......
de mooiste benen zijn de kleine kinderbeentjes, die zien er zelfs met een luier nog gaaf uit.....van die kromme pootjes die altijd weg willen rennen......